Dediquei tanto tempo pensando en ti, como o tempo que dedico a escribir. E o certo é que cada vez que escribo penso en ti, e iso, sen que eu o queira, sácame un gran sorriso. Un sorriso como o que me dedicas ti cada día, coo o que me sacas ti todos os días coas túas tonterías cas que consegues facerme rir incluso os peores momentos porque aínda que sexa pouco tempo, ensináchesme tanto que non quero que te vaias. Aprendín tanto a quererte que me doe cando nos despedimos a bicos no meu portal, extráñote tanto que soño contigo nos meus momentos de soidade. E todo isto non o digo por dicir, dígoo porque o sinto.